12. hafta: Sözün bittiği yer...

İlk dersti, midterm haftasıydı, finaldi derken uzun bir dönemi noktalamış olduk. Her ders ayrı bir heyecandı bizim için. Her seferinde farklı senaryolar yaratmanın vermiş olduğu heyecan ve sonrasındaki mutluluk, bana bir çok kez "İyi ki bu dersi almışım." dedirtti. Aslında en başında çok korkuyordum çünkü çok utangaç biri olduğumu düşünüyorum. Bir topluluk önünde konuşma yapmak, performans sergilemek benim için çok zor bir şeydi. O kadar ki heyecandan söyleyeceğim şeyleri unutuyordum. Fakat şimdi bu dersin bana kattığı şeyler sayesinde, heyecanımı daha iyi kontrol edebiliyorum. Aslında yine çok heyecanlanıyorum ama artık bunu seyirciye çok fazla yansıtmadan kontrol altına alabiliyorum. Bunu finalde tahtaya çıkınca anladım. Artık, bu derse başlarken olduğum noktada değildim, çok daha iyi bir yerdeydim. Başkalarının önünde performans sergilemek artık benim için daha rahat bir şey. Benimle bu dersi alan arkadaşlarım için de bu durum böyle bence. Finalde, herkesin bir tık da olsa heyecan yönetimi konusunda gelişimini görmek keyif vericiydi. Böylesine faydalı bir dersin bitiyor olması beni üzüyor. İnanç hocamızdan öğreneceğimiz daha çok şey olduğunu düşünüyorum. Bu arada, bu son yazım. Finalden çok fazla bahsetmedim ama kendi adıma iyi bir finaldi diyebilirim (midtermden daha iyi). Yazdıkça yazasım geliyor ama artık yazımı noktalamalıyım. Muhteşem bir ders, mükemmel bir hoca ve sözün bittiği yer... İnanç hocamıza teşekkürler :)

11. haftayı tamamlarken :)

Evet, önümüzdeki hafta olacak olan finali saymazsak bu hafta son dersimizi yaptık İnanç hocamızla. Son oyunlarımızı oynadık birlikte, son doğaçlamalarımızı yaptık. Bu hafta, diğer haftalara oranla çok daha fazla eğlendiğimi hissettim. Herkes çok pozitif ve aktifti, içimizdeki burukluğu ve hüznü saymazsak tabi. Kendim dahil herkesi şöyle bir değerlendirdiğimde, değişimleri görmek beni çok mutlu ediyor. Artık hiç kimse ilk dersteki kadar gergin değil, artık hiç kimse ilk dersteki gibi oyunlarda pasif değil. Artık bir performans sergilerken sahnede, herkes ilk güne göre çok daha rahat. Sahnede olmanın verdiği heyecanı kontrol etmek, bizim için çok daha mümkün bir şey artık. Bu dersin bana kattıkları, benim tahmin ettiğimden çok daha fazla. Keşke daha çok vaktimiz olsaydı da daha çok pratik yapabilseydik. Eminim, bu dersin bana katacağı daha birçok şey var. :( Derslerin sonuna gelmiş olmanın verdiği hüzünle yazımı burada noktalıyorum. Son bir şey daha var: Final. Haftaya finalde görüşürüz. :))

Sona yaklaşırken :(

Sanırım sadece iki dersimiz kaldı İnanç hocamızla :( Bu dersimiz de final için alıştırma yaparak geçti. Tabi ki yine midtermde olduğu gibi bireysel bir performans bekliyordu bizi finalde. Herkes kağıtlara, 'En hoşlandığım şey...' ile başlayan birer cümle yazdı ve hocamız bu kağıtları karıştırarak masanın üstüne koydu. Tahtaya çıkan kişi bu kağıtlardan bir tane çekti ve üstünde yazan cümleyle başlayarak bir şeyler anlattı. Yazılan cümleler oldukça saçma ve komik olduğu için ortaya çıkan anlatımlar da genellikle saçma ve komikti. Yine çok eğlendik şüphesiz :)) Tahtaya çıktığımda her zamankinden çok daha rahattım. Bugüne kadar çok fark edememiştim ama bu ders gerçekten bana bir şeyler katmış. Heyecan yönetimi olsun, zaman yönetimi olsun, sanırım artık çok daha iyiyim bu konularda. 'En hoşlandığım şey kulağımda sineğin vızıldamasıdır.' cümlesiyle başlayarak bir şeyler anlattım tahtada. Aklıma çok fazla bir şey gelmese de sürem boyunda bir şeyler geveledim tahtada ve bu beni hiç germedi. Çünkü farkında olmasam da artık sahnede olmaya alışıyordum. Bunu görmek ve hissetmek, beni çok mutlu etti. Tabi finalde beni neler bekliyor bilinmez. Bekleyip göreceğiz. :)